Prawo do świadczeń z pomocy społecznej przysługuje:
– Osobom posiadającym obywatelstwo polskie mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
– Cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadającym zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej;
– Obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy uzyskali zezwolenie na pobyt;
Pomocy udziela się w szczególności z powodu:
– ubóstwa;
– sieroctwa;
– bezdomności;
– bezrobocia;
– niepełnosprawności;
– długotrwałej lub ciężkiej choroby;
– przemocy w rodzinie;
– potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności;
– bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych;
– braku umiejętności w przystosowaniu do życia młodzieży opuszczającej placówki opiekuńczo-wychowawcze;
– trudności w integracji osób, które otrzymały status uchodźcy;
– trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego;
– alkoholizmu lub narkomanii;
– zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej;
– klęski żywiołowej lub ekologicznej.
Prawo do świadczeń pieniężnych przysługuje:
osobie samotnej, której dochód nie przekracza kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej tj. kwoty 634 zł.
osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kryterium dochodowego na osobę w rodzinie tj. kwoty 514 zł.
przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z powodów wymienionych powyżej w punkcie 2 – 15